بررسی آگاهی و باورهای کارکنان سلامت در مورد نحوه درمان تزریقی در کودکان

سابقه و هدف: استفاده گسترده از تزریقات غیر ضروری در سیستم سلامت جامعه، از عدم آگاهی کارکنان سلامت و یا باورهای غلط آنها سرچشمه می گیرد. این مطالعه، با هدف سنجش میزان اطلاعات کارکنان بیمارستان های آموزشی از نحوه انجام تزریقات ایمن و همچنین نگرش آنها راجع به ضرورت و مزایای احتمالی درمان تزریقی انجام شد. روش بررسی: 150 نفر از پرسنل دست اندرکار سلامت کودکان، اعم از پزشک یا پرستار، از دو بیمارستان دانشگاهی به روش متوالی وارد مطالعه گردیدند. اطلاعات مورد نظر، با استفاده از پرسشنامه ای که بر اساس معیارهای پیشنهادشده از طرف سازمان بهداشت جهانی طراحی شده بود، جمع آوری گردید. داده ها توسط نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: 150 نفر به پرسشنامه پاسخ دادند. پاسخ های نادرست و درصد افرادی که پاسخ اشتباه دادند، عبارت است از: راجع به استفاده از دستکش هنگام تزریق، 92 %؛ تمیزکردن سرپوش های ویال های تک دوزی با پنبه آغشته به الکل، 80%؛ ضد عفونی کردن پوست بیمار در محل تزریق عضلانی، 7/86%؛ انتخاب باسن بعنوان محل مطلوب تزریق در شیرخواران، 7/12%، جداکردن سرسوزن از سرنگ بعد از استفاده، 7/70%؛ و گذاشتن سرپوش مخصوص روی سرسوزن (recap)، 56%. فقط 3/27% پرسنل با سرنگ های atuo-disable آشنا بودند. 7/20% افراد برای بیماران سرپایی، داروهای تزریقی را بهتر از داروهای خوراکی می دانستند و در این عقیده بین پرشکان و پرستاران تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0p>). تقریباًً 80% پزشکان و بیشتر از 50% پرستاران بر این باور بودند که والدین کودک برای درمان فرزندشان، داروهای تزریقی را ترجیح می دهند. نتیجه گیری: این تحقیق نشان می دهد که میزان آگاهی کارکنانی که با سلامت کودکان سروکار دارند، از نحوه انجام تزریقات ایمن، به هیچ وجه مطلوب نیست. برای تدوین راهکارهای مؤثر جهت کاهش خطرات تزریقات در اطفال، به برنامه ریزی آموزشی دقیق، نیاز مبرم وجود دارد.